Ne kadar kendimiz olabiliyoruz? Ne kadar sen,sen olabiliyorsun acaba? Arkadaşlarının,sevgilinin,ailenin yanında ne kadar sen oluyorsun? yanlız kaldığında da onların yanında olduğun gibi davranıyorsun yoksa kendini mi kandırıyorsun? Kendine karşı bu samimiyetsizlik rahatsız etmiyor mu seni.Belki de etmiyor bu duruma alışıyorsun ve sen,sen olmakdan çıkıyorsun etrafındakilerin ne istediği oluveriyorsun haberin olmadan ve öylede kalıyorsun yavaş yavaş.O kişilerin olmanı istediği şeyi sende istemeye başlıyorsun işte en kötüsüde bu heralde.Zaten hayatta mutlu olmayı başaranlarda ''o'' nu kaybetmeyenler değilmidir ki?..